کتاب زیر نگاه خیره‌ی شیر

رمان «زیر نگاه خیره شیر» نوشته مازا منجیست، داستانی عمیق، شاعرانه و در عین حال تکان‌دهنده است که خواننده را به قلب یکی از تاریک‌ترین و پرتنش‌ترین دوره‌های تاریخ اتیوپی می‌برد. داستان در سال ۱۹۷۴ و در آدیس‌آبابا آغاز می‌شود؛ زمانی که امپراتوری هیلا سلاسی در آستانه سقوط قرار دارد و کشور گرفتار طوفانی از خشونت، انقلاب و سرکوب نظامی است. در این بستر پرآشوب، خانواده‌ای اتیوپیایی در مرکز روایت قرار می‌گیرد و تجربه‌های فردی آن‌ها، بازتابی از دردهای جمعی یک ملت می‌شود.
هایلو، پدر خانواده، پزشکی برجسته و انسان‌دوست است که درگیر انتخابی دردناک می‌شود: یا باید در برابر خشونت حکومت سکوت کند، یا به دلیل درمان یکی از قربانیان شکنجه، خود را تسلیم نیروهای دولتی کند. همسرش به‌تازگی درگذشته و او حالا با دو پسرش، داوید و یونس، در کشوری در حال فروپاشی تنها مانده است. داوید، پسر بزرگ‌تر، به جنبش زیرزمینی انقلابی پیوسته و مسیری خطرناک و خونین را انتخاب کرده، در حالی‌ که یونس با ترسی کودکانه اما عمیق، به درگاه خدا پناه می‌برد تا صلحی گمشده را بازیابد.
منجیست با قلمی سرشار از ظرافت و احساس، داستان این خانواده را همچون آینه‌ای روبه‌روی مخاطب قرار می‌دهد تا بازتاب خشونت، ایمان، عشق، فداکاری و شکاف‌های اخلاقی در بستر تحولات سیاسی را به‌وضوح ببیند. شخصیت‌ها واقعی و چندلایه‌اند، تصمیم‌هایشان پیچیده و گاه دردناک، و موقعیت‌هایی که در آن قرار می‌گیرند، خواننده را با سوالاتی دشوار در باب مسئولیت، مقاومت، و بهای آزادی روبه‌رو می‌کند.
این رمان فقط روایتگر یک انقلاب شکست‌خورده نیست، بلکه سرگذشت انسان‌هایی است که در بحبوحه تاریخ، برای بقا، معنا، حقیقت و عشق می‌جنگند. منجیست در قالبی روایی چندصدایی، از شکنجه‌ها، خیانت‌ها، ایمان‌ها و وفاداری‌ها می‌گوید، اما در عین حال، لحظاتی از زیبایی، امید و پیوندهای انسانی را نیز با دقتی شاعرانه به تصویر می‌کشد. حضور بی‌صدای «شیر» در عنوان رمان، استعاره‌ای از نظارت و قدرت، و شاید نمادی از اقتدار از‌دست‌رفته‌ای است که بر سرنوشت این مردم سایه انداخته است.