کتاب کیمیاگران صحنه

«کیمیاگران صحنه» کتابی نوشته میرلا شینو، پژوهشگر تئاتر است. این اثر در دسته ادبیات آموزشی قرار می گیرد و موضوع آن آزمایشگاه های تئاتری است که در اروپا در پی تجربه شیوه های جدید اجرا در هنر نمایش است.
«کیمیاگران صحنه» در ابتدا با شرح و ارائه تاریخچه ای از آزمایشگاه تئاتر آغاز می شود و به این موضوع می پردازد که آزمایشگاه تئاتر چیست؟ سپس پرسشی را با عنوان چرا آزمایشگاه تئاتر باید باشد مطرح می کند. نویسنده در این کتاب در پی آن است تا با تمرکز بر تجربیات و نظریه ها، چشم اندازها و تکنیک ها، تفاوت ها و شباهت های آزمایشگاه های تئاتر اروپا در قرن بیستم به پرسش های که در زمینه آزمایشگاه های تئاتر مطرح می کند، پاسخ دهد. بخشی از این کتاب به معروف ترین استودیوهای تئاتری که در قرن نوززده و بیستم فعال بوده اند اختصاص دارد. استودیوهای تولید تئاتر استانیسلاوسکی، میرهولد، مدرسه دکروکس، آزمایشگاه تئاتر جرزی گروتوفسکی و لودویک فلازن و همچنین مدرسه تئاتر اودین و یوجینو باربا آزمایشگاه های تئاتری هستند که در این کتاب به تحلیل و برذسی آن ها پرداخته می شود.
در «کیمیاگران صحنه» نقش آزمایشگاه های تئاتر و تاثیر آن ها بر بازیگران و رویکردهای تازه در هنر نمایش مورد بررسی قرار می گیرد. در این کتاب مطرح می شود که آزمایشگاه های تئاتر خواسته ها و مدهای زمانه، روش های معمول تولید و کارکردهای معقولی را که هنر صحنه در جامعه ارائه می کند را به چالش می کشد. همچنین در بخشی از کتاب «کیمیاگران صحنه» به این موضوع پرداخته می شود که آزمایشگاه های تئاتر با تکیه بر تحقیقات رادیکال شرایط جدیدی را در هنر نمایش ایجاد کرده اند که هدف آن تغییر بازیگر و تماشاگر است. این پژوهش تئاتر را آزمایشگاهی می داند که مانند آزمایشگاه کیمیاگران عمل می کند. «کیمیاگران صحنه» نه تنها بر روی فرم ها و سبک ها، بلکه عمدتا بر روی عوامل زنده تئاتر که بازیگر است نیز نظریاتی را ارائه کرده است. در این کتاب بازیگر نه تنها به عنوان یک هنرمند، بلکه بیش از هر چیز به عنوان نماینده انسان جدید مورد آزمایش قرار گرفته است.