«شلوغی» مجموعه‌ی چهار داستان بلند و کوتاه است از آفاق مسعود، که با نثر و زبان شاعرانه سعی در ایجاد و خلق فضای سوررئال دارد. در داستان‌های این مجموعه زمان و مکان‌هایی است که نفس مخاطب را می‌گیرد و او را به ستوه می‌آورد. بیش‌تر حوادث معمولا در یک خانه و طی یکی دو روز اتفاق می‌افتد. شخصیت‌ها در خانه‌یی مشترک دور از هم به سر می‌برند و در هر تماسی چیز اندکی از یکدیگر می‌گیرند به طوری که دیگری چیزی عایدش نمی‌شود؛ عشق و محبت این‌ها بیش‌تر از خشم و نفرت‌شان ویران‌کننده است. آفاق مسعود در «شلوغی» نیز چون دیگر آثارش از روان‌شناسی برای اهمیت دادن به تجربه‌ی قهرمانانش استفاده می‌کند؛ قهرمان‌هایی که تقریبا همه زن هستند و مشکلاتی که با آن روبه‌رو می‌شوند نیز مخصوص جنس زن است.
آفاق مسعود با شلوغی که اثری کاملا آوانگارد است و در آن اتفاقات دم به دم تعویض می‌شود و از پی هم می‌آید و روند ماجراها نیز یادآور کارتون‌های کودکان است، مرحله‌ی خاصی را در ادبیات آذربایجان به پایان می‌رساند. بعد از این کتاب او از مرزهای زمان و مکان می‌گذرد، از خانه‌های تنگ به کوچه‌ها و میادین بزرگ می‌رود، نه تنها به دنبال یافتن راهی برای رفع مشکلات یک خانواده است، بلکه در پی راهی برای کم کردن فشارهای یک کشور و حتی حل مسایل دشوار دنیا نیز می‌گردد.
کتاب شلوغی
