کتاب هارلم جادویی

"هارلم جادویی" ترکیب رمان کوتاه "تصنیف کوتاه تام سیاهه" (۲۰۱۶) اثر ویکتور لاوال با داستان کوتاه "وحشت در رد هوک" (۱۹۲۷) از اچ. پی. لاوکرفت، دیالوگی تأمل‌برانگیز میان دو دوره تاریخی پدید می‌آورد-دیالوگی که ژانر وحشت کیهانی را از منظر نژاد، مکان و قدرت بازخوانی و بازتعریف می‌کند. لاوال صرفا ادای احترام به لاوکرفت نمی‌کند؛ بلکه با جسارتی خلاقانه، دیدگاه بیگانه‌هراس و نژادپرستانه‌ی او را دگرگون کرده و به شکلی از کیفرخواست علیه بی‌عدالتی ساختاری بدل می‌سازد.
داستان لاوکرفت در محله رد هوک-منطقه‌ای مهاجرنشین و زوال‌یافته در بروکلین-روایت می‌شود. ماجرا از دید یک کارآگاه سفیدپوست به نام توماس مالون بازگو می‌شود و در سه بخش پیش می‌رود: تحقیقات مالون درباره رابرت سویدام، جادوگری مرموز؛ غوطه‌ور شدن در دنیایی غیبی و هولناک؛ و در نهایت، کشف یک شر باستانی که در ژرفای شهر نهفته است. روایت، آمیخته با بیگانه‌هراسی و فضای خفقان‌آور لاوکرفتی است-جهانی که در آن، تنوع قومی و فرهنگی به‌مثابه کانالی برای هراس غیرقابل‌وصف و تهدید علیه "خلوص سفید" ترسیم می‌شود.
در مقابل، لاوال ساختار مشابهی را در تصنیف تام سیاهه دنبال می‌کند، اما نقطه تمرکز را جابه‌جا می‌کند. قهرمان داستان، چارلز توماس "تامی" تستر، مردی سیاه‌پوست و کلاهبردار ساکن هارلم است که در تلاش برای بقا، درگیر ماجراهایی رازآلود می‌شود. برخلاف مالون که از "بیگانگان" می‌هراسد، تامی خود هدف نژادپرستی نهادینه‌شده است-از تعقیب دولت گرفته تا خشونت پلیس. با پیشروی داستان، تامی از یک قربانی به فردی قدرتمند بدل می‌شود که با نیروهای ماورایی و برتری‌طلبی نژادی به مقابله برمی‌خیزد.
در حالی که لاوکرفت وحشت کیهانی را بر پایه‌ی بی‌تفاوتی هستی و ترس از "دیگری" بنا می‌نهد، لاوال آن را با تجربه زیسته‌ی سیاه‌پوستان در آمریکا-یعنی نژادپرستی سیستماتیک-درهم می‌آمیزد. در روایت لاوکرفت، تنوع نژادی و فرهنگی نوعی تهدید تلقی می‌شود، گویی که تمدن سفید زیر بار "اختلاط" فرو می‌پاشد. اما در بازآفرینی لاوال، وحشت نه در دیگری، بلکه در ساختارهای واقعی ستم نهفته است: مراقبت دائمی، خشونت پلیس، و به حاشیه راندگی اقتصادی. با آن‌که لاوال همچنان از مولفه‌های لاوکرفتی-شگفت، غریب، فولکلورگونه-بهره می‌گیرد، نثر او معاصر، پرکشش و ریشه‌دار در تجربه انسانی است. صدای راوی، بر واقعیت تامی متمرکز است: دشواری‌های معیشتی، گرمای موقتی خانواده، و چاره‌جویی خیابانی. همان‌طور که آنتونی بی. اشاره کرده، این «یکی از غریب‌ترین داستان‌ها درباره کلاهبرداری سیاه‌پوست است که با وجود همه عناصر سورئال، کاملا زنده و ملموس به نظر می‌رسد.» نثر لاوکرفت فشرده، سنگین و گاه متکلف است و در خدمت جهان‌بینی‌ای قرار دارد که انسان را در برابر کیهان بی‌مقدار می‌داند. در نقطه مقابل، سبک لاوال سبک‌بارتر، انسانی‌تر و به تجربه زیسته نزدیک‌تر است. در جهان لاوال، شخصیت سیاه‌پوست نه فقط شاهد، بلکه کنش‌گر است-کسی که قدرت را از آن خود می‌کند، چه در برابر موجودات فراطبیعی و چه نهادهای اجتماعی ستمگر. این تحول درون‌مایه‌ای قابل‌توجه است: در حالی که کیهان‌گرایی لاوکرفت بر حقارت انسان در برابر جهان بی‌رحم تأکید دارد، لاوال آن را بستری برای بازتاب و نقد می‌سازد. در خوانش او، ظلم نژادی شکلی از نیروی تاریک و بدخواه است، نه صرفا استعاره، بلکه واقعیتی عینی.
هم‌نشینی "وحشت در رد هوک" و "تصنیف تام سیاهه" نشان می‌دهد که ادبیات وحشت چیزی فراتر از ترساندن است؛ این روایت‌ها حامل رمزگذاری‌هایی از قدرت، تعصب، و مقاومت‌اند. لاوال به‌جای حذف لاوکرفت، با او وارد گفت‌وگو می‌شود، او را نقد می‌کند و از دل ساختارهایش مفاهیمی تازه بیرون می‌کشد. در سفر تامی تستر، ما نه فقط "دیگری ترسناک"، بلکه انسان مقاومی را می‌بینیم که در برابر ظلم ایستاده است. جادو، خشونت پلیس، و هیولای کیهانی، در روایت لاوال به ابزارهایی برای افشای وحشت واقعی و بازپس‌گیری عاملیت بدل می‌شوند. او لاوکرفت را نمی‌زداید؛ بلکه با جسارت بازنویسی‌اش می‌کند-و به این ترتیب، ژانر وحشت کیهانی را از نو معنا می‌بخشد.