تمام رموز هنر نزد رافائل یا راسین نیست، و شاعران کوچکی هستند که می توان از آن ها سخن گفت، که از هریک بر حسب اعتبار خود آثار دلنشین و استواری می توان یافت، و سرانجام اینکه هرچقدر هم دوستدار زیبائی عامی باشیم که توسط شعرا و هنرمندان کلاسیک ابراز شده است، نمی توانیم از این امر غفلت کرده و اشتباها از زیبائی های خاص ، زیبائی رویدادها، توصیف رفتارها غافل مانیم. باید بپذیرم که اکنون سال های متمادی است که جامعه نشانه هایی از پیشرفت و اصلاح [ این دیدگاه ] را بروز می دهد. ارزشی که کلسکیونر های امروزی برای کنده کاری ها و بازیچه های رنگی قرن گذشته قائل هستند مبین این امر است که عکس العملی در طریق صحیح از سوی عامه صورت گرفته است؛ دبوکور، سنت آبین و بسیاری دیگر به جایگاه قابل ذکری در قاموس هنرمندان مطرح دست یافته اند. اما این ها به گذشته تعلق دارند، در حالی که مقصود فعلی من بحث در خصوص نقاشی صحنه های اجتماع معاصر ماست. گذشته جالب است، نه تنها به جهت زیبائی ای که هنرمندان آن دوره توانسته اند از آن اقتباس نمایند، بلکه همچنین به دلیل تعلق به گذشته و ارزش تاریخی آن. همین امر در خصوص زمان حال نیز صادق است.
این لباس ها که به نظر بسیاری از افراد بی فکر- آن دسته افراد موقری که فاقد وقار واقعی هستند- بسیار مضحک می نماید، واجد جذابیتی مضاعف هستند، [ جذابیتی ] هنری و تاریخی. این لباس ها اغلب بسیار زیبا بوده و به شکلی هوشمندانه طراحی شده اند، اما آنچه که برای من در حداقل درجه اهمیت قرار دارد، و البته خوشحالم که در تمام آن ها، یا تقریبا در تمام آن ها یافته ام، وجه اخلاقی و زیبائی شناسی مطلوب روزگار آن هاست. کمال زیبائی که انسان برای خود خلق می نماید بر تمام وجوه لباس او تاثیر می گذارد، لباسش را چروک یا شق و رق می نماید، به حرکات او حالتی خشک یا انعطاف پذیر می بخشد، و حتی در گذر زمان به شکلی ظریف در خصوصیات چهره او نفوذ می نماید. فرد در نهایت به تصویر ایده آل خود از خویشتن اش شبیه می شود. این کنده کاری ها قابلیت تعبیر به زیبائی یا زشتی را دارند: در حالت زشتی تبدیل به کاریکاتور می شوند و در زیبائی به تندیس های باستانی.
احتمالا یکی از همین روزها نمایشی ترتیب دهد و ما در آن شاهد احیای مدهایی باشیم که پدران مان را شیفته خود کرده بودند، همان طور که امروز خود ما شیفته لباس های مد روز هستیم ( البته یقینا جذابیت خاص خود را دارند، هرچند این جذابیت بیشتر جنبه اخلاقی و معنوی دارد ) ؛ و اگر این لباس ها توسط هنرپیشگان زن و مرد پوشیده شده و دوباره جان بگیرند، آن گاه ما از اینکه چطور می توانستیم با بی فکری به آن ها بخندیم، شگفت زده خواهیم شد. گذشته، در حالی که جذابیت شبح وارش را حفظ نموده، بار دیگر نور جنبش حیات را می یابد و به حال بدل می شود.
حرفه نویسنده
شارل بودلر
روزگار
