هنر همیشه بر حق بودن

آرتور شوپنهاور، فیلسوف نام دار آلمانی، در این کتاب، که اثری منحصر به فرد در مجموعه آثار اوست، رهنمودهایی برای غلبه بر حریف در بحث و مجادله بیان می کند. در این رهنمودها به ظاهر آن چه اصل است غلبه بر حریف به هر تدبیری است، و غالبا مطالبی آمده است که جنبه ی جدلی دارد، نه استدلالی. با این حال، از منظری دیگر، خواننده در این کتاب با برخی آفات بحث و استدلال آشنا می شود، آفاتی که به کرات در گفت وگوها و بحث های روزمره نیز رخ می نماید.

سقراط و افلاطون نسبت به سوفسطائیان دیدگاهی منفی داشتند و آنها را افرادی می دانستند که در قبال دریافت اجرت و بی توجه به حقیقت و عدالت به دیگران می آموختند چگونه هر ناراستی را راست و هر راستی را ناراست جلوه دهند. بنابراین آنها از سفسطه به این معنا نفرت داشتند. چرا که خواهان دستیابی به خیر و حقیقت بودند. آیا مقصود آرتور شوپنهاور از نگارش کتاب «هنر همیشه بر حق بودن» تمرینی در باب تعریض بوده؟ این جستار توصیه های عملی نیشداری درباره چگونگی غلبه بر خصم در مجادله بیان می کند، توصیه هایی که بی هیچ عذر و بهانه ای ماکیاولیایی هستند.