کتاب در زمان ما

کتاب «در زمان ما» نخستین مجموعه‌ی داستان کوتاه ارنست همینگوی است که در سال ۱۹۲۵ منتشر شد. این کتاب ترکیبی است از چندین داستان کوتاه در کنار قطعاتی مینیاتوری و میان‌فصل‌هایی بی‌نام که همچون فریم‌های سینمایی یا طرح‌های کوتاه عمل می‌کنند و فضایی شاعرانه، شکسته و تکه‌تکه می‌سازند. این اثر در کنار داستان‌های اولیه‌ای چون اردوگاه سرخ‌پوستان، پزشک و همسر پزشک، خانه سرباز، جنگجو و رودخانه بزرگ دو قلب، تصویرگر دنیای ذهنی و تجربی شخصیتی نیمه‌خودزندگی‌نامه‌ای به نام نیک آدامز است که به‌نوعی آینه‌ی دغدغه‌های همینگوی نیز به شمار می‌آید. در این مجموعه، همینگوی با بهره‌گیری از سبک مختصر و گزیده‌گویی خاص خود، معروف به «نظریه کوه یخ»، تصویری موجز اما سنگین از جهانی پس از جنگ جهانی اول ارائه می‌دهد. میان‌فصل‌ها -‌که از صحنه‌های گاوبازی، تصاویر جنگ و صحنه‌های ناگهانی خشونت تشکیل شده‌اند‌- همچون زنجیره‌ای از تأملات عمل می‌کنند که هم به فضای کلی کتاب انسجام می‌دهند و هم نوعی زمینه‌ی عاطفی و تاریخی برای داستان‌های مستقل فراهم می‌سازند. این فصل‌های کوتاه هیچ توضیح مستقیمی نمی‌دهند، اما در سکوت و حذف‌شان، بار سنگین معنا و رنج را به خواننده منتقل می‌کنند. مضامین اصلی کتاب در چند محور به‌طور برجسته آشکار می‌شود. نخست، مرگ، خشونت و فقدان که در اغلب داستان‌ها حضوری مداوم دارند: از خودکشی و جنگ گرفته تا تصادف و جدال‌های انسانی. دوم، بلوغ و مردانگی که در مسیر نیک آدامز به‌عنوان پسر جوانی که به مواجهه با طبیعت، اخلاق و خشونت کشیده می‌شود، بازتاب می‌یابد. همینگوی تصویری از مردانگی ارائه می‌کند که بر سکوت، استقامت و توان دیدن و تاب‌آوردن استوار است. سوم، بیگانگی و جست‌وجوی معنا که هم در شخصیت‌ها و هم در فضاهای داستان موج می‌زند. بسیاری از داستان‌ها با حس جدایی از جامعه، ناتوانی در بازگشت به معصومیت پیش از جنگ و تلاش برای بازتعریف هویت در جهانی سرخورده سروکار دارند. حتی طبیعت که گاهی آرامش‌بخش است، همیشه پاسخ‌گو یا شفابخش نیست، بلکه می‌تواند بی‌تفاوت و حتی تهدیدآمیز جلوه کند. از نظر سبک و فرم، همینگوی در در زمان ما با جمله‌های کوتاه، حذف جزئیات و تکیه بر تصویرسازی موجز، بنیانی تازه برای روایت مدرن می‌گذارد. این شیوه، که به‌جای توضیح مستقیم بر ایجاز و فضا تکیه می‌کند، خواننده را وادار می‌سازد تا معنای پنهان را خود کشف کند. بدین ترتیب، همینگوی به یکی از صداهای اصلی مدرنیسم در ادبیات قرن بیستم بدل شد. پذیرش منتقدان از همان ابتدا نشانگر جایگاه ویژه‌ی این کتاب بود. منتقدان آن را به دلیل شفافیت، دقت و جسارت زبانی ستودند و آن را نشانه‌ی ظهور نویسنده‌ای با قدرتی بی‌بدیل دانستند. این مجموعه به‌سرعت تأثیرگذار شد و در کنار کارهای بعدی همینگوی، به‌ویژه در تثبیت جایگاه او به‌عنوان نویسنده‌ای نسل‌ساز نقشی بنیادین ایفا کرد. در تاریخ ادبیات داستانی، در زمان ما نه‌تنها یک مجموعه‌ی نخستین، بلکه نمونه‌ای مهم از داستان‌نویسی مدرن محسوب می‌شود.
در جمع‌بندی، «در زمان ما» اثری است که هم آغازگر مسیر ادبی همینگوی است و هم گواهی بر حساسیت او نسبت به تجربه‌ی انسانی در جهانی پر از خشونت و بی‌معنایی. این کتاب، با زبانی موجز و فضایی چندلایه، خواننده را به بازاندیشی درباره‌ی مرگ، ایمان، مردانگی و رهایی فرا می‌خواند. برای مخاطبانی که به دنبال درک سرچشمه‌های مدرنیسم و شیوه‌ای هستند که ادبیات پس از جنگ برای بیان رنج و امید انسان پدید آورد، این کتاب همچنان اثری ضروری و الهام‌بخش باقی مانده است.