کتاب «۱×۵: پنج تکگویی برای زنان» مجموعهای است بیهمتا که پنج نمایشنامه کوتاه در قالب مونولوگ را گرد هم آورده و به قلم پنج نمایشنامهنویس زن معاصر - نیل لبیوت، بتی شامیه، آن وولر، آنا دیویر اسمیت و نینا شنگولد - نگاشته شده است. این اثر که با ترجمهی روان و هنرمندانهی فریدالدین سلیمانی به فارسی درآمده و بخشی از مجموعهی «دنیای مدرن تئاتر» محسوب میشود، پنجرهای است به سوی جهان پرشور، پیچیده و چندلایهی زنان در عصر امروز. هر یک از این تکگوییها داستانی مستقل و صدایی یکتا دارد؛ زنانی از پیشینهها و موقعیتهای متفاوت، که هر کدام با دنیای درونی، زخمها، رویاها، امیدها و مبارزات خاص خود روبهرو هستند. موضوعاتی همچون هویت فردی، عشق و شکست، خشونت و سرکوب، آزادی و محدودیت، و حتی نیاز عمیق به شنیده شدن، در این مونولوگها تنیده شدهاند. هر قطعه مانند تکهای از یک پازل است که با لحنی شاعرانه یا تند و تلخ، تصویری زنده از چالشها و پایداریهای زنانه را میسازد؛ زنی که با خودش حرف میزند، با جهانش میجنگد، رازهایش را برملا میکند یا در سکوتش هزار فریاد دارد. خواندن این مجموعه فقط تجربهای برای علاقهمندان به تئاتر و نمایشنامه نیست؛ بلکه دعوتی است برای هر خوانندهای که میخواهد صداهای خاموش یا کمشنیدهشدهی زنان را بشنود، صداهایی که هم بازتاب رنجها و شادیهای شخصیاند و هم پژواکی از دغدغههای جهانی. «۱×۵» ما را به تأمل وا میدارد: زن بودن در این جهان چه معنایی دارد؟ چه چیزهایی او را شکل میدهد و چه چیزهایی تهدیدش میکنند؟ و در نهایت، چطور با تمام شکستها، همچنان دوباره میایستد و پیش میرود؟ این کتاب مسیری ظریف اما پرقدرت است به قلب جهان زنان.
انگاری در بهشت بالای سرم باز شده بود، صاف همون لحظه، و من میتونستم صدای جهانو بشنوم. تمام چیزی که من می شنیدم فریاد این هستی بود... میدونی چی می گفت؟ داشت می خندید. آره، همه ی حواسشو جمع کرده بود و داشت میخندید، داشت به من می خندید...