کتاب امپراتوری آمریکا و زرادخانه سرگرمی

کتاب «امپراتوری آمریکا و زرادخانه سرگرمی» نوشته اریک ام فاتور، با رویکردی تاریخی تحلیلی، در صدد است تا به خوانندگان نشان دهد که چگونه فیلم، رادیو، تلویزیون و دیگر اشکال سرگرمی‌های جمعی به‌مثابه‌ی ابزاری برای پیشبرد منافع خارجی ایالات متحده و تثبیت هژمونی فرهنگی آن به‌کار گرفته شده‌اند. نویسنده در بازه‌ی زمانی از سال ۱۸۱۵ تا اوایل دهه ۲۰۰۰، رابطه‌ی میان فناوری‌های نوظهور ارتباطی و فرآیندهای سیاسی داخلی و خارجی آمریکا را واکاویده و مفهوم «زرادخانه سرگرمی» را به‌عنوان مکمل تسلیحات سخت و نهادسازی جهانی آمریکا مطرح می‌کند. در همین راستا، در مقدمه، نویسنده زمینه‌های فنی و ایدئولوژیک شکل‌گیری این زرادخانه‌ی سرگرمی را تشریح کرده و به سوالات اصلی کتاب پیرامون چگونگی «تسلیح» سرگرمی برای کسب مشروعیت و نفوذ سیاسی پاسخ می‌دهد. در ادامه و در پنج فصل نخستین، نویسنده کارکردهای سرگرمی در چهار دوره تاریخی را به تفکیک بررسی می‌کند. فصل اول با عنوان «مشروعیت از طریق سرگرمی عامه‌پسند: باززنده‌سازی امپراتوری بریتانیا (۱۸۱۵-۱۹۴۵)» نشان می‌دهد چگونه نمایش‌های صحنه‌ای و نشریات مصور بریتانیایی قبل و بعد از انقلاب صنعتی، افکار عمومی را متقاعد می‌کرد تا استعمار را نه‌تنها به‌عنوان یک عمل سیاسی، بلکه به چشم پیشرفت تمدن ببینند. در فصل دوم با عنوان «غلبه بر انزواگرایی: سینما، رادیو و شکل‌گیری امپراتوری آمریکا (۱۸۹۸-۱۹۴۵)» روند انتقال تسلیحات سرگرمی از بریتانیا به آمریکا و نقش برجسته هالیوود و رادیو در ترویج ایده‌های آمریکایی بررسی می‌شود. فصل سوم «گسترش لیبرالیسم: پخش، مصرف‌گرایی و بلوغ امپراتوری آمریکا (۱۹۴۵-۱۹۶۸)» به دوران جنگ سرد و به‌کارگیری تلویزیون و تبلیغات مصرفی برای رقابت ایدئولوژیک با شوروی اختصاص دارد. در فصل چهارم با عنوان «تجدید ساختار پساصنعتی: گوریلاها، پاریزان‌ها و پیروزی امپراتوری آمریکا (۱۹۶۵-۱۹۸۹)» به ارتباط میان شبکه‌های مخفی رسانه‌ای، فرهنگ ضد‌فرهنگ و به‌کارگیری موسیقی و سینمای انقلابی برای مشروعیت‌بخشی به مداخلات نظامی پرداخته می‌شود. فصل پنجم با عنوان «آمریکا بیش از حد در معرض دید؟ جهانی شدن، ارتباطات دیجیتال و سرنوشت امپراتوری آمریکا (۱۹۸۹-۲۰۰۸)» نحوه‌ی انتقال زرادخانه سرگرمی به فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای را تحلیل می‌کند. در نهایت، در فصل پایانی، نویسنده کتاب را با این پرسش تمام می‌کند که آیا تا سال ۲۰۰۸ زرادخانه سرگرمی آمریکا به حد نصاب تأثیرگذاری رسیده یا به‌واسطه اشباع رسانه‌ای و مقاومت فرهنگی درونی، کارکرد خود را از دست داده است.