فیلمنامه «آنی هال» نوشته وودی آلن ( -۱۹۳۵) کمدین، کارگردان، نویسنده و موسیقیدان یهودی آمریکایی، است. او تا کنون ۲۴ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده که حاصل آن دریافت ۴ جایزه اسکار بوده است. وودی آلن را به عنوان یکی از بهترین طنزپردازان دنیای سینما می‌شناسند که در عین پرکار بودن، هر فیلمش با استقبال بسیار تماشاگران و منتقدان روبرو می‌شود. جهان بینی آلن بر پایه انتقاد و اعتراض به زندگی مصرف زده و پوچی دوران مدرن است که این نگاه را در پوششی طنز به مخاطبان آثارش ارائه می‌دهد. «آنی هال» فیلمنامه‌ای کمدی، رمانتیک است که خود وودی آلن نیز کارگردانی آن را بر عهده داشته است. این فیلم در سال ۱۹۷۷ موفق به دریافت ۴ جایزه اسکار از جمله «بهترین فیلم» شد. آلن فیلم نامه این فیلم را به همراه مارشال بریکمن نوشته است. این فیلم در گیشه نیز موفق بوده و یکی از بهترین آثار آلن به شمار می‌آید. از دیگر افتخارات «آنی هال» می‌توان به دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن توسط دایان کیتون، اشاره کرد. از نظر منتقدان و علاقه‌مندان به سینما، نقاط قوت این فیلم شامل شیوه ارائه تضاد بین شهرهای نیویورک و لس آنجلس آمریکا، پرداختن به کلیشه‌های جنسیتی و عناصر روانکاوانه و مدرنیسم هستند. داستان فیلم مربوط به زندگی الوی سینگر (وودی آلن) است که یک بازیگر طنز و یک شومن است. الوی سینگر سعی دارد بفهمد چرا رابطه اش با دختری به نام آنی هال (دایان کیتن) که یک خواننده است یک سال قبل قطع شده است. سینگر در یک خانواده یهودی در نیویورک بزرگ شده است. او از طریق راب، دوست صمیمی‌اش با آنی هال در زمین تنیس آشنا می‌شود. این دو خیلی زود دلباخته همدیگر می‌شوند و با هم زندگی می‌کنند. اما مشکلات عصبی سینگر و مشکلات روابط جنسی بین آن دو باعث می‌شود آنی از این رابطه خارج شود و به لس آنجلس برود. در آن جا آنی وارد رابطه‌ای با تونی لیسر (پل سایمون) تهیه کننده صفحات موسیقی اش می‌شود. سینگر به لس آنجلس می‌آید تا آنی را متقاعد کند رابطه‌شان را دوباره از سر گیرند، اما موفق نمی‌شود. در صحنه آخر، سینگر و آنی در کافه‌ای در نیویورک ملاقات دوستانه‌ای دارند، در حالی که هرکدام وارد رابطه جدیدی شده‌اند.
کتاب آنی هال
