پیرمرد

آخر زندانی دلش هوای خانه و زندگی اش را می کرد، جایی که تقریبا از کودکی در آن زندگی کرده بود، و یاد دوستان قدیمی اش را می کرد که به خلق و خوی همدیگر خوب وارد بودند، و یاد کشتزارهای آشنا که روی آنها کار می کرد و آموخته بود که کارش را بی نقص انجام دهد و اینکه قاطرها را دوست بدارد، خلق و خوی قاطرها نزد او شناخته شده و محترم بود، همان طور که برای خلق و خوی چند آدم بخصوص هم حرمت قائل بود، دلش هوای شب های زندان را می کرد، تابستان ها پشت دری ها را می انداختند که ساس و پشه داخل نیاید، و در زمستان بخاری ها گرم بود و از بابت سوخت و غذا هم هیچ کم و کسری نبود؛ یاد یکشنبه ها و توپ بازی و فیلم هایی که تماشا می کردند - یعنی یاد چیزهایی می کرد، که به استثنای توپ بازی، پیش از آنکه به زندان بیفتد، روحش هم از آنها بی خبر بود.