نزار قبانی

نزار قبانی

نزار قبانی (۱۹۲۳ دمشق ـ ۱۹۹۸ لندن) شاعری است که با شعرهای عاشقانه‌اش مشهور است؛ زن و عشق موضوع اصلی شعر قبانی‌اند. شعرهایش را خوانندگانی مانند ام کلثوم، عبد الحلیم حافظ و نجاة الصغیرة(مصر)، فیروز و ماجده الرومی (لبنان)، کاظم الساهر(عراق) خوانده‌اند. او در دنیای عرب از شهرتی بی‌همتا برخوردار است. شعر او به اکثر زبان‌های دنیا ترجمه شده‌است و خوانندگانی بی‌شمار دارد. وی متولد دمشق بود. «نزار قبانی سرودن شعر را از شانزده‌سالگی آغاز کرد. در ۱۹۴۴از دانشکدهٔ حقوق در دمشق فارغ‌التحصیل و در وزارت خارجهٔ سوریه به کار مشغول شد؛ در شهرهای: قاهره، لندن، بیروت و مادرید خدمت کرد و پس از وحدت مصر و سوریه سفیر این جمهوری متحده در چین شد. در ۱۹۶۶ کار دیپلماسی را رها کرد و فقط به شعر پرداخت. با شکست و عقب‌نشینی اعراب در مسئلهٔ فلسطین، از شعر عاشقانه به شعر سیاسی و شعر مقاومت روی‌آورد. خودکشی خواهرش در ناکامی عاشقانه(۱۹۳۸)، مرگ پسر نوجوانش به بیماری قلبی، کشته‌شدن همسرش بلقیس‌الراوی در بمب‌گذاری سفارت عراق(۱۹۸۱در بیروت)، بر شعرش اثر گذاشت.»

کتاب های نزار قبانی

آواز در دستگاه عشق!


عشق ما روی آب راه می رود


جمهوری زنان


از فهرست گل ها


تاریخ عشق و عصیان


صندوق سرخ پست


جمهوری جنونستان


زنی در من قدم می زند


با من چیزی از ابرها بنوش


پیام عاشقی


چشم هایت


نگارنامه های نزار قبانی


داستان من و شعر


تا سبز شوم از عشق


عشق با صدای بلند


بلقیس و عاشقانه های دیگر


هر سال تو دلدار منی


شعر و شاعران عرب


برایت نامی سراغ ندارم


الفبای یاسمن ها


چهار عاشقانه


سمفونی پنجم


شعر جهان عرب


نزار قبانی


کوچ پنجره ها


تمام کودکان جهان شاعرند


باران یعنی