یاسوناری کاواباتا

یاسوناری کاواباتا، زاده ی ۱۸۹۹ و درگذشته ی ۱۹۷۲، نخستین ژاپنی برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل است.او در کودکی (تا ۹ سالگی) خویشاوندان خود از جمله مادر، پدر، مادربزرگ و تنها خواهرش را از دست داد؛ دلیل حس انزوا و درون مایه ی مرگ در اکثر آثارش را همین یتیمی زودهنگام دانسته اند.او در سال ۱۹۲۴ از دانشگاه امپراتوری توکیو در رشته ی ادبیات فارغ التحصیل شد. اولین اثر موفق او، «رقاصه ایزو» در سال ۱۹۲۵ به چاپ رسید. در سال ۱۹۴۵ یکی از بهترین آثارش، «آوای کوهستان» را نوشت و در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت جایزه ی نوبل شد. درباره ی خودکشی یوکیو میشیما دوست نزدیک خود گفت: «هرچه هم انسان از جهان بیگانه باشد خودکشی راه حل نیست. هر چه آدمی که خودکشی کرده در خور ستایش باشد باز هم بسیار دور تر از قدیسان جای دارد.»وی که سال ها از ضعف جسمانی شدید رنج می برد در ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ در شهر زوچی به وسیله ی گاز خودکشی کرد.