در نگاه آن ها که خوب می شناختندش، «مانوئل پردا» بیش و پیش از هر چیز، دو خصیصه ی بی مثال داشت: پدری رقیق القلب بود و مراقب خانواده، و وکیلی بری از خطا با کارنامه ای بی نقص، آن هم در سرزمین و زمانه ای که صداقت در کار وکالت، خریداری نداشت.
از شغلش در مقام وکیل چیز چندانی نمی توان گفت. پول روی پول می گذاشت و بیشتر دوستی می کرد تا دشمنی؛ که کار کمی هم نبود.
وقتی بین قاضی شدن یا کاندیداتوری در حزبی سیاسی، حق انتخاب داشت، بی درنگ کرسی قضاوت را برگزید. گرچه می توانست در سیاست پیروز شود و گفتن ندارد که معنای این کارش، چشم پوشی از پولی بود که ممکن بود در عرصه ی سیاست عایدش شود.
بیدگل
روبرتو بولانیو
Newsweek
New York Review of Books
Library Journal