کتاب آواز باد را بشنو

رمان «آواز باد را بشنو» نوشته‌ی هاروکی موراکامی اولین اثر منتشرشده‌ی او در سال ۱۹۷۹ است و به‌عنوان آغاز «سه‌گانه‌ی موش» شناخته می‌شود. داستان در تابستان ۱۹۷۰ اتفاق می‌افتد و از زبان یک راوی بی‌نام روایت می‌شود. او که دانشجویی ۲۱ ساله است، برای تعطیلات به شهر بندری زادگاهش برمی‌گردد و بیشتر وقتش را در بار محلی به نام «جی‌ز بار» می‌گذراند.
رمان بیشتر بر گفت‌وگوهای روزمره، خاطرات و تأملات شخصی راوی متمرکز است تا یک خط داستانی پرماجرا. او به گذشته‌ی خود، روابط ناتمام و تجربه‌های عاطفی‌اش فکر می‌کند و همزمان با دختری آشنا می‌شود که یکی از انگشتانش را از دست داده است. رابطه‌ی کوتاه میان آن دو یکی از بخش‌های فرعی کتاب است که به فضای کلی داستان رنگ می‌دهد. روایت ساختاری غیرخطی دارد و از قطعات پراکنده تشکیل شده است. در این قطعات، راوی درباره‌ی موسیقی، ادبیات و زندگی شهری تأمل می‌کند و در گفت‌وگوهایش با «موش» پرسش‌هایی درباره‌ی معنا و هدف زندگی مطرح می‌شود. فضای داستان با ارجاعات مداوم به موسیقی غربی، به‌ویژه راک و جز، و اشاره‌هایی به فرهنگ پاپ آن دوران همراه است.
درون‌مایه‌ی اصلی کتاب حول تجربه‌های گذرای جوانی، احساس تنهایی و تلاش برای یافتن هویت شکل می‌گیرد. هرچند روایت کوتاه و ساده است، اما مضامینی مثل گذر زمان، روابط ناپایدار و حس سرگردانی در دنیای مدرن را برجسته می‌کند. «آواز باد را بشنو» نقطه‌ی شروعی است برای شخصیت‌ها و فضایی که موراکامی در آثار بعدی‌اش گسترش می‌دهد.