کتاب جشن و مدرسه شبانه

هارولد پینتر، نمایشنامه‌نویسی که به خاطر دیالوگ‌های برنده و کاوش‌های تیزبینانه‌اش در روابط انسانی شناخته می‌شود، در دو نمایشنامه‌ی «جشن و مدرسه شبانه» دو تجربه‌ی تئاتری متفاوت اما مکمل را ارائه می‌کند. هر یک از این آثار، با وجود تفاوت در لحن و فضاسازی، به پیچیدگی تعاملات اجتماعی و لایه‌های پنهان رفتار انسانی می‌پردازد.
جشن (۲۰۰۰)
«جشن» آخرین نمایشنامه‌ی صحنه‌ای پینتر است که نخستین‌بار در سال ۲۰۰۰ روی صحنه رفت. ماجرا در یک رستوران مجلل در لندن می‌گذرد، جایی که سه زوج برای صرف شام دور هم جمع شده‌اند؛ ظاهرا به مناسبت سالگرد ازدواج. دو برادر به نام‌های لمبرت و مت، با همسرانشان جولی و پرو، در کنار یک بانکدار به نام راسل و همسرش سوکی، شخصیت‌های اصلی را شکل می‌دهند. گفت‌وگوهای ظاهرا معمولی میان آن‌ها رفته‌رفته لایه‌هایی از نخوت، خیانت و تأملات هستی‌شناسانه را آشکار می‌سازد. در همین حین، کارکنان رستوران-از جمله پیشخدمت‌ها، سونیا و ریچارد، و یک پیشخدمت مرموز دیگر-با نگاه‌ها و روایت‌های خاص خود، به روند داستان عمق و طنز می‌افزایند. نمایش با تک‌گویی سورئال پیشخدمت درباره‌ی پدربزرگش که مدعی است با چهره‌های تاریخی در ارتباط بوده، به اوج می‌رسد و مخاطب را به تأملی فلسفی درباره‌ی حافظه، خیال‌پردازی و هویت وامی‌دارد.
مدرسه شبانه (۱۹۶۰)
«مدرسه شبانه» نخست برای تلویزیون نوشته شد و در سال ۱۹۶۰ پخش شد. داستان درباره‌ی والتر است، مردی که پس از آزادی از زندان به خانه‌ی قدیمی‌اش بازمی‌گردد، اما درمی‌یابد که عمه‌هایش در غیاب او اتاقش را به معلم جوانی به نام سالی اجاره داده‌اند. والتر در تلاش برای بازپس‌گیری جایگاهش، ناخواسته درگیر شبکه‌ای از سوءظن و رمز و راز می‌شود-به‌ویژه درباره‌ی فعالیت‌های مبهم سالی در جلسات شبانه‌ای که ادعا می‌کند کلاس درس است. این نمایش با فضای تعلیق‌آلود و طنز تلخ پینتر، به‌درنگی در باب کنترل، پنهان‌کاری و دست‌نیافتنی بودن حقیقت بدل می‌شود.
با وجود تفاوت آشکار در موقعیت و لحن، «جشن و مدرسه شبانه» هر دو قدرت بی‌بدیل پینتر را در به‌تصویر کشیدن روابط انسانی و تنش‌های خاموش نهفته در مناسبات روزمره به رخ می‌کشند. او با دیالوگ‌هایی موجز اما پرطنین و شخصیت‌پردازی‌هایی دقیق، پرده از نقاب‌هایی برمی‌دارد که آدم‌ها برای پنهان کردن خود بر چهره می‌زنند. پینتر همواره مخاطب را به اندیشیدن درباره‌ی آنچه ناگفته باقی می‌ماند، فرا می‌خواند-در فضایی که سکوت‌ها اغلب رساتر از کلمات‌اند.
برای علاقه‌مندان به کاوش بیشتر در این دو اثر، نسخه‌های آن‌ها در این مجموعه‌نمایشنامه‌ پینتر قابل دسترس است و تاکنون موضوع تحلیل‌های انتقادی و اجراهای متعددی در صحنه‌های تئاتر جهان بوده‌اند.