گرچه کریستوفر پانزده ساله از وجود ذهنی فوق العاده فعال و منطقی بهره مند بود، تعاملات و گوشزد های روزمره برایش معنی چندانی نداشت. او با الگو های ثابت، قوانین و نمودار داخل جیبش زندگی می کرد. اما یک روز ولینگتون، سگ همسایه، کشته می شود و دنیای عمل گرا و کارآمد شخصیت اصلی داستان با تهدید مواجه می شود. کریستوفر تصمیم می گیرد معمای قتل را به سبک کارآگاه مورد علاقه اش شرلوک هلمز، حل کند. اتفاقات بعد از این ماجرا، رمانی خنده دار و گزنده را می آفریند که در تصویر سازی شخصی که موهبت و مصیبتش ذهنی است که معنی همه چیز را به صورت عینی و ظاهری درک می کند، بسیار موفق عمل می کند.
به نظر من اعداد اول مثل زندگی هستند. خیلی منطقی اند ولی هرگز نمی توان از قوانین شان سر درآورد، حتی اگر تمام وقت خود را صرف فکر کردن به آن ها کنید.
در روز پنجم که یکشنبه بود، باران شدیدی بارید. من دوست دارم وقتی به شدت باران می بارد. صدایش مثل خش خش سفیدی در همه جا به گوش می رسد که شبیه سکوت است اما خالی و تهی نیست.
به نظرم مردم به این خاطر به بهشت اعتقاد دارند که انگاره ی مردن را دوست ندارند؛ چون که می خواهند به زندگی ادامه دهند و این تصور را نمی پسندند که آدم های دیگری ساکن خانه هایشان شوند و اسباب و وسایل شان را به زباله دانی بریزند.
ایران کتاب
Boston Globe
People
Washington Post
