مسیحا برزگر زاده‌ی تهران است؛ خیابان حافظ، خیابان ابوسعید ابوالخیر. او ایران و زبان فارسی را بزرگ‌ترین موهبت‌های الهی زندگیش می‌داند. برزگر بیش و پیش از هر چیز خدا را دوست دارد، و خود را با همه‌چیز و همه‌کس یگانه می‌داند. رازورزی را بیشتر از حل مسائل دوست دارد. مسیحا ستایشگر عشق، خنده، و زندگی‌ست. می‌گوید: مدام چشم‌هایم را می‌شویم تا از نو ببینم. ساده زندگی می‌کند، و سبک گام برمی‌دارد. آرام است و اهل هیاهو نیست. کتاب را و کنجی دنج را بسیار دوست دارد. عقیده دارد برای زنده ماندن و خوب زندگی کردن شعر و موسیقی کافی‌ست. دل عاشق‌پیشه‌ی او را هیچ پیشه‌ای جز عشق ورزیدن راضی نمی‌کند. گفتند: زندگی‌نامه‌ی خود را بنویس! گفت: کتاب شازده کوچولو هست؛ کفایت می‌کند.
