کتاب Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage

«سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش» رمانی درون‌نگر و گیرا از نویسنده تحسین‌شده ژاپنی، هاروکی موراکامی است. این رمان که نخستین‌بار در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، مضامینی چون هویت، حافظه، فقدان و گسست عاطفی را از خلال داستان مردی تنها که با زخم‌های گذشته‌اش روبه‌رو می‌شود، درهم می‌آمیزد. همانند بسیاری از آثار موراکامی، این رمان نیز واقع‌گرایی روزمره را با عناصر سورئال تلفیق می‌کند و خواننده را هم‌زمان به سفری درونی و بیرونی می‌برد.
رمان بر زندگی سوکورو تازاکی، مهندس ایستگاه‌های راه‌آهن ساکن توکیو تمرکز دارد؛ مردی که بیشتر عمرش را در تنهایی و سکوت سپری کرده است. او در دوران دبیرستان، عضوی از گروهی پنج‌نفره از دوستان صمیمی بود که نام هر یک از آن‌ها به‌گونه‌ای با یک رنگ پیوند داشت - به‌جز سوکورو که نامش فاقد رنگ بود و همین امر موجب می‌شد خود را «بی‌رنگ» و از این رو، بی‌ارزش احساس کند. روزی در آغاز دوران دانشگاه، دوستانش ناگهان و بدون هیچ توضیحی تمام ارتباط خود را با او قطع می‌کنند. این گسست ناگهانی، زخمی ماندگار بر روان سوکورو باقی می‌گذارد و او را به افسردگی و حس عمیق بی‌معنایی فرو می‌برد. سال‌ها بعد، سوکورو با تشویق زنی که کم‌کم برایش اهمیت می‌یابد، تصمیم می‌گیرد با دوستان سابقش تماس بگیرد تا دلیل طرد شدنش را بفهمد. این «زیارت» او را از توکیو به فنلاند و به سرزمین شکننده خاطرات و بخشش می‌کشاند؛ سفری که او را وامی‌دارد تا تصویر خود و عمق عاطفی‌اش را از نو ارزیابی کند.
موراکامی در این رمان، به تبعید عاطفی و نیاز بنیادین انسان به پیوند و تعلق می‌پردازد. سفر تسوکورو نه‌تنها سفری جغرافیایی، بلکه رویارویی‌ای عمیق با گناه، طردشدگی و جست‌وجوی معنای شخصی است. یکی دیگر از مضامین اصلی، هویت و عزت‌نفس است. لقب «بی‌رنگ» که سوکورو برای خود برمی‌گزیند، نماد باوری‌ست که او نسبت به فقدان ویژگی منحصربه‌فرد یا ارزش در وجود خود دارد؛ درون‌مایه‌ای که بخش بزرگی از بار عاطفی رمان را بر دوش می‌کشد. موراکامی همچنین نقش حافظه و زمان را پررنگ می‌کند و نشان می‌دهد که بهبود، تنها از مسیر مواجهه و پذیرش گذشته ممکن است.
رمان، مطابق با سبک شناخته‌شده موراکامی، شامل سکانس‌های رویاگونه، موسیقی نمادین (به‌ویژه سال‌های زیارت اثر فرانتس لیست) و واقعیتی سیال و وهم‌آلود است که مرز میان دنیای درون و بیرون را محو می‌کند. این عناصر، جست‌وجوی درونی تسوکورو را ژرف‌تر می‌سازند و فضایی آرام، اما مرموز و خیال‌انگیز خلق می‌کنند.
«سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش» رمانی آرام و در عین حال، از نظر احساسی طنین‌انداز است که به زخم‌های حل‌نشده و نیاز مداوم انسان به آشتی می‌پردازد. موراکامی از خلال سفر درونی سوکورو، تأملی ظریف در باب بزرگ شدن، مواجهه با ارواح گذشته و بازسازی حس هویت در جهانی که هم غریبه و هم عمیقا شخصی است، ارائه می‌دهد. این داستانی‌ست ژرفا انسانی که با خویشتن‌داری، دقت و زیبایی سوررئال خاص موراکامی روایت می‌شود.