تراژدی یا سوگنامه، یکی از شکل های نمایش است که ریشه در مناسک مذهبی یونان باستان دارد. تراژدی برخلاف کمدی، کشمکش میان خدایان و یا شاهان و شاهزادگان و در انواع مدرن تر، انسان های عادی است. تم غالب در این گونه از نمایشنامه، تقدیر و ناتوانی انسان در مقابل اراده ی خدایان و یا نیروهای خارج از کنترل او است. پایان تراژدی کلاسیک به مرگ قهرمان یا هر گونه پایان ناخوشایند دیگری ختم می شود.
کاراکتر «فاوست» مانند خود «گوته»، در در میانهی کشاکش بین عقلگرایی و عاطفهگرایی رمانتیک زندگی می کند،
«هملت» در طول تاریخ به خاطر توجه به ابهام در اخلاقیات، هستیگرایی ژرف، و کاوش چندوجهی در مفهوم «ظاهر درمقابل واقعیت» مورد تحسین قرار گرفته است.