دو دودمان، همسنگ در جلال / در ورونای زیبا، که در آن می گستریم صحنه خود را / کین خواهی قدیم را با ستیزه تازه کشانند، / جایی که خون عام، دستان عام را آلوده می کند. / تقدیر این چنین رقم خورده است، تا از میان کین توزان، / دو دلداده با ستارگان قران،دیده بر حیات گشایند، / و رخداد شوم رقت بار / همراه مرگشان، نزاع نیاکان را به خاک سپارد.
عشق، جسارتی به انسان می بخشد که ناممکن ها را ممکن می سازد.
به ماه قسم نخور، چرا که پیوسته در تغییر است. بدین صورت، عشقت نیز تغییر خواهد کرد.
محمدعلی فائزی
