هری پاتر و فرزند نفرین شده

داستان هیجان انگیزی که مخاطب را در طول شب، بیدار نگه خواهد داشت.

طرفداران می توانند نفس راحتی بکشند چرا که این نمایشنامه، دوست داشتنی از آب درآمده است.

این سفر دوباره به دنیای جادویی هاگوارتز، بسیار هیجان انگیز است.

ایستگاه شلوغ و مملو از جمعیت است. آدم های بسیاری در ایستگاه هستند که هر کدام می خواهند برای خود جایی بروند. در بین این فشار و شلوغی، دو قفس بزرگ بر روی دو چرخ دستی سنگین، تلق و تلوق می کنند. این چرخ دستی ها توسط دو پسر به نام های جیمز پاتر و آلبوس پاتر کشیده می شوند که مادر آنها، جینی، هم به دنبالشان در حال حرکت است. مردی سی و هفت ساله به نام هری، دختر خود، لی لی را بر روی شانه هایش حمل می کند. آلبوس: بابا، همش داره این حرف رو می زنه. هری: جیمز، بس می کنی؟ جیمز: فقط گفتم شاید بیفته اسلیترین. و شاید... (پدرش به او چشم غره می رود) باشه. آلبوس: (به مادرش نگاه می کند) برام نامه می نویسین دیگه، نه؟ جینی: اگر بخوای هر روز برات نامه می فرستیم. آلبوس: نه. هر روز نمی خواد. جیمز میگه بیشتر بچه ها فقط ماهی یه بار از خونه بهشون نامه می فرستن. نمی خوام که... هری: سال پیش برای برادرت هفته ای سه تا نامه می فرستادیم. آلبوس: چی؟ جیمز!

هری، کسانی که دوستشان داریم، هیچ وقت واقعا ما را ترک نمی کنند. چیزهایی وجود دارد که مرگ نمی تواند لمس کند.

آن ها انسان های بزرگی بودند با کاستی های فراوان، و می دانی، آن کاستی ها باعث شد که آن ها به نوعی بزرگ تر شوند.