کتاب تریسترام شندی اثر لارنس استرن

انتشارات:

نگاه

مترجم:

ابراهیم یونسی

نویسنده:

لارنس استرن

معرفی کتاب تریسترام شندی اثر لارنس استرن

این رمان کمدی بزرگ از لارنس استرن که در بعضی مواقع همه چیز را به شوخی می گیرد و در برخی موارد بسیار جدی نشان می دهد، تعدادی از شناخته شده ترین و محبوب ترین شخصیت ها در ادبیات انگلیسی-چون عمو توبی، سرجوخه تریم، پدر روحانی یوریک و دکتر اسلاپ-را به مخاطبین معرفی کرده و یکی از خلاقانه ترین و عجیب ترین شیوه های روایی در تمام دنیای ادبیات را به رخ همگان کشیده است. این شاهکار با ارائه ی طنزی گزنده و هجوی پرمایه، به سختی در طبقه بندی خاصی قرار می گیرد. شیوه ی روایی غیرخطی و درخشان این اثر، داستان تولد و زندگی قهرمان نگون بخت رمان یعنی تریستام شندی، فلسفه ی عجیب پدرش، والتر، عشق بازی ها و علایق عمو توبی و ماجراهای متنوع شخصیت هایی دیگر را در هم تنیده است. زندگانی و عقاید آقای تریسترام شندی با زیبایی و مهارت تمام، گستره ی بی پایان دنیای داستان سرایی را به تصویر می کشد اما همزمان، بسیار بی پرده و رک، محدودیت های آن را نیز به مخاطبین نشان می دهد.

ویژگی ها کتاب تریسترام شندی

جزو لیست برترین رمان های انگلیسی گاردین

فیلمی بر اساس این کتاب در سال 2005 ساخته شده است.

مشخصات کتاب تریسترام شندی

نوع جلد :	گالینگور
قطع :	رقعی
شابک :	978-964-351-551-5
تعداد صفحه :	674
سال انتشار شمسی :	1397
سال انتشار میلادی :	1759
سری چاپ :	4

دسته بندی های مرتبط کتاب تریسترام شندی

ادبیات اقتباسی

ادبیات ایرلند

ادبیات داستانی

داستان کمدی

داستان درام

ادبیات کلاسیک

دهه 1750 میلادی

برترین رمان های انگلیسی گاردین

برترین کتاب های تاریخ انجمن کتاب نروژ

نکوداشت های کتاب تریسترام شندی

Sterne was the greatest impressionist of his time.

استرن، بزرگترین امپرسیونیست زمانه اش بود.

Joseph Conrad

The most hilarious ride one can hope for in the world of English literature.

خنده دارترین و مفرح ترین سفری که می توان در دنیای ادبیات انگلیسی داشت.

Reading Design

It caused delight and consternation when it first appeared and has lost little of its original bite.

این اثر در زمان اولین انتشار، باعث بحت و حیرت مخاطبین شد و گزندگی همان زمان را حفظ کرده است.

guardian

بخش هایی از کتاب تریسترام شندی (لذت متن)

هرگز هیچ اهدا کننده ی بینوایی به اهدائیه ی خود امیدی کمتر از این اهدائیه نداشته است؛ زیرا در گوشه ی پرت افتاده ای از مملکت و در خانه ای گالیپوش نگارش یافته است، جایی که من زندگی می کنم و مدام می کوشم با خنده و نشاط از ناتوانایی های ناتندرستی و سایر مصائب زندگی جلو بگیرم، زیرا اعتقاد راسخ دارم که آدمی، هربار که لبخند به لب می آورد و [ از این بیشتر] هرگاه که می خندد، چیزی بر این بازمانده ی زندگی می افزاید.

من در این مردی که به او احترام می گذارم، و در این شوخی ها، کمترین شائبه ی بدنیتی و بدخواهی نمی بینم؛ من معتقدم که این مطایبات از روی صفای دل است. اما دوست عزیز، تو متوجه این نکته باش که مردم ابله قادر به ادراک چنین چیزی نیستند و مردم نابکار تمایلی به ادراک چنین چیزی ندارند و تو خودت می دانی که تحریک یکی و سربه سر گذاشتن دیگری به چه معنا است. این ها وقتی برای دفاع مشترک همدست شدند، یقین داشته باش چنان جنگی علیه تو راه بیندازند که تو را قلبا از از این جریان، حتی از زندگی بیزار کند.

اگر چیزی علیه شان بگویم نابود می شوم، و میلی به این کار ندارم. تازه اگر هم میلی داشتم جرأت نمی کردم از ترس جانم به این موضوع بپردازم. با این اعصاب و این روحیه ی ضعیف و با وضعی که در حال حاضر دارم به بهای جانم تمام خواهد شد، اگر بخواهم خودم را با پرداختن به چنین موضوع غم انگیز و حزن آوری دچار غم و افسردگی کنم. بنابراین به سلامت نزدیک تر است که پرده ای در میانه بکشم و به شتاب از آن بگذرم و با سرعتی که می توانم به نکته ی اصلی و اساسی ای بپردازم که در نظر داشتم روشن کنم- و آن این که چطور شده است که به قول شما مردمی که کمترین خرد را دارند، گفته می شود واجد بیشترین تشخیص اند.