اصطلاح «جریان سیال ذهن» اولین بار توسط فیلسوف و روانشناس آمریکایی «ویلیام جیمز» در کتابی به نام «اصول روانشناسی مورد استفاده قرار گرفت و هدفش، اشاره و به تصویر کشیدن جریان افکار، احساسات و خاطراتی بود که در مغز انسان ها وجود داشته است.
بسیاری از نویسندگان در اواسط قرن بیستم باور پیدا کردند که می توانند به جای «گفتن» از این موضوع، جریان سیال ذهن را در آثار خود به مخاطبین «نشان» دهند و از این طریق به واقعیت ذهنی انسان ها نزدیک تر شوند. فهرست پیش رو، دربردارنده ی برترین آثار داستانی است که در روایت خود، به بهترین شکل از این سبک نگارش بهره می برند.
با این مطلب همراه شوید تا دربارهی خالق رمان «در جست و جوی زمان از دست رفته» بیشتر بدانیم.
پیرنگ پرپیچ و خم رمان—بدون یک نقطهی اوج واحد، رویداد مرکزی، یا هر نوع ساختاربندی منظم—بازتابی از مسیر پرپیچ و خم و متغیرِ «سَل» در بخش های مختلف ایالات متحده است.